HET IS NIET WAT JE OVERKOMT, MAAR HOE JE ER MEE OM GAAT...

Als klein kind en puber was ik altijd al gevoelig voor emoties en stemmingen van anderen.
Ook “wist” ik soms zomaar dingen.
Alleen had ik niet in de gaten dat ik hoogsensitief en hooggevoelig was!
Laat staan dat die woorden toen al gebruikt werden...

Na het "zien en voelen" van mijn peettante die overleden was, ben ik op zoek gegaan naar antwoorden.
Ik heb verschillende cursussen en opleidingen gevolgd en al snel werd één en ander mij steeds duidelijker.
Ik heb geleerd om te gaan met de dingen die ik zie en voel, wat een rust geeft dat!
Dit noem ik het hoogsensitieve in mij.

Toch bleef ik gevoelig voor prikkels van buitenaf en ín mij, die ik verwarde met het hoogsensitieve.

Door mijn hoogsensitiviteit heb ik altijd moeite gehad om met emoties om te gaan.
De emoties van mijzelf én van anderen.
Deze stapelden zich op en werden daardoor vervelende gedachten en overtuigingen.
Na het volgen van de opleiding IANLP Practioner-Master heb ik hiermee om leren gaan.
Dit noem ik het hooggevoelige in mij.

Mijn missie is om jou op jouw weg te helpen hierin.


Als symbool voor mijn praktijk staat de libelle.
Een libelle heeft het emotionele en het verstandelijke in zich, omdat ze haar leven begint op het water en zich later verder ontwikkelt in de lucht. Daar krijgt ze alle kleuren van de regenboog op haar vleugels, die prachtig weerkaatsen in het licht.

De libelle staat symbool voor verandering, dezelfde verandering die plaats heeft gevonden in mijn hart en en hoofd
en mij HARTSVRIJHEID brengt!



……Sluit je ogen en
waan je in een gesloten vertrek.
Leg hier al je zorgen, verdriet en frustraties,
schuldgevoel en angst.
      Verlaat deze ruimte en sluit de deur,
gooi de sleutel weg……

……Ga nu voor een spiegel staan
en kijk jezelf recht in de ogen aan.
      Bemin wat je ziet en heb jezelf onbaatzuchtig lief,
hou van al het mooie in het leven,
maar vooral ook van het mindere
      En wat er nog mis kan gaan.

……Want het is niet wat je overkomt,
maar hoe je ermee om gaat.

Met dank aan mijn inspirators van het eerste begin: Anita en Anneke